چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت.

دیدین تلگرام و اینستا قطع موقت شدن؟ من که خوشحالم. بهتر اصا. به قول آقاگل قطع شه بریم پی زندگیمون :) خلاصه دیشب که بهم خبر رسید ۱۲شب قراره تلگرام فیلتر بشه به بچه‌ها گفتم و یهو یادم افتاد این اپلیکیشن نباشه خیلی چیزا نیست. خندیدم گفتم بچه‌ها بشینید از چت‌اتون اسکرین‌شات بگیرید. باورشون نمی‌شد. خودم نشستم به اسکرین گرفتن ولی دیدم اوووووه خیلی زیاده. پیش خودم گفتم اون همه پُست که رفت رو هوا. اینام روش.   اما الان پشیمونم. خدا کنه یه کم وصل بشه من زندگیمو از کفِ اینستا و تلگرام جمع کنم بعدش اصا خودم حذفشون می‌کنم. برسد به دست مقامات بالا. باتشکر -_- + مهشید میگه یه عده دیگه شلوغ می‌کنن ما باید تقاص پس بدیم :دی + خیلی‌ام بهتر. بشینم درس بخونم آبرومندانه بیوفتم! دیشب که اصلا نتونستم. خیلی درگیر شدم. + همه ناراحتن. حالا درسته تو جنوب واتساپ خیلی طرفدار داره ولی انگاری رابطه‌شون با دنیای اطراف قطع شده و انداختنشون تو سلول انفرادی. من ولی نه. اینجارو دارم خب، وبلاگ نویسی جااااانم^_^ + راستی اگه بیان فیلتر شد دوس داشتین آدرس پستی می‌دم واسم نامه بفرستید :| والا. چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....ادامه مطلب

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....

مدت‌هاست قصد نوشتن این سری پست‌ها را دارم. حالا فرجه امتحانات به کمکم آمدند. امتحانات همیشه انگیزه‌ای برای انجام کارهای متفرقه‌اند! نمی‌توان انکار کرد که نوشتن چقدر حال آدم را خوب می‌کند. این همان جمله کلیدی‌ای است که زیر عنوان وبلاگم نوشته‌ام. "نوشتن جایگزین خوبی برای گریه‌ است". فواید دیگر نوشتن هم البته مَد نظر من هستند. مثلا بهتر فکر کردن به موضوع یا رهایی ذهن از آن. در هر صورت من بالاخره تصمیم گرفتم درباره چیز مهم و خصوصی که زندگی مرا به شدت متاثر کرد، بنویسم. این کار، علاوه بر هیجان و لذت عجیبی که دارد، کمی آدم را مردد می‌کند. درهرحال نوشتن از خصوصی‌ترین مسائل زندگی فردی و خانوادگی کاری نیست که آدم هر روز به سادگی انجام دهد. اما من تصمیمم را گرفته‌ام.    روی پست‌ها رمز می‌گذارم و البته به این معنی نیست که نمی‌توانید بخوانید. اگر مایل بودید بخوانید همینجا بگویید، با کمال میل رمز را به شما می‌دهم مگر در شرایط خاص. البته که خوشحال می‌شوم نظرتان را از هر جهت بخوانم. چه درباره حوادثی که قرار است درباره‌شان بنویسم، چه درباره قلم من. چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....ادامه مطلب

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....

   امروز چقدر هوا گرفته بود. فقط توانستم یک صفحه بافت‌شناسی بخوانم. باران آمد و من از جایم جُم نخوردم. حتی به باران توجه نکردم... دوباره آن تخیلات احمقانه به سراغم آمدند و مجنون شدم. بعد برای هزارمین بار موارد سر زدن به روانشناس، علائم افسردگی و بیماری‌های روان و آدرس کلینیک‌های سلامت روان اهواز را سرچ کردم. حصار خانه هم دلم را زد. دلم برای اهواز عجیب تنگ شد. یک آن خسته شدم از زنده بودن. عجیب است. تجربیات بد گذشته و عادت به تخیل دیوانه‌وار به همراه احساس شرم و گناه تمام وجود مرا تصاحب کرده‌اند. دلم می‌خواهد همه چیز را فریاد کنم که شاید رها شوم اما نمی‌شود.    تا به کجا با خودمان سر و کله بزنیم در حال بد؟ شاید بهتر است حال بد را رها کنیم. به سر و وضع اتاق و خودمان برسیم و بگوییم مگر ما چند سال زنده‌ایم که نصفش به غم بگذرد؟ هوای گرفته را فقط خدا می‌تواند عوض کند، هوای دل اما توفیر دارد... چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....ادامه مطلب

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....

اتوبوس چیز عجیبی ست. چیزی به وسعت زندگی. عبور و گذر دارد، ایست دارد، کندی و سرعت دارد. آدم‌های زیادی از هر دست و هر شکل و شمایلی میبینی که فقط در همین مسیر با تو هم‌سفرند. باهاشان حرف می‌زنی گاها، برخی کوتاه و برخی بلند. هرکسی کاری می‌کند در اتوبوس. یکی می‌خوابد، آن یکی بیرون را نگاه می‌کند، یکی با گوشی‌اش ور می‌رود. هرکسی جایی پیاده می‌شود. یکی زودتر و یکی دیرتر. بعضی‌ها چمدان بزرگ دارند و برخی ساک کوچک. یکی می‌گوید گرم است. آن یکی سردش است. یکی پرده را می‌کشد، آن یکی کنار می‌زند.   اتوبوس آینه تمام‌نمای زندگی است. همه در اتوبوس منتظر رسیدن به مقصد اند. به جلو نگاه می‌کنند. اتوبوس هیچ‌وقت  به مبدا بر نمی‌گردد. هرچقدر هم وی‌آی‌پی باشد خستگی و سردرد دارد، خوابش خواب نمی‌شود. راحت نیست. از روی اجبار است. فقط برای رسیدن است. اما بعضی ها مثل من اتوبوس را دوست دارند، به آدم‌ها دقت می‌کنند و لذت می‌برند، به بیرون نگاه می‌کنند روز و شب عکس‌های زیبایی بر پرده ذهنشان ثبت می‌کنند. دیدن زنان روستایی با لباس سنتی و ستاره‌های آسمان شب.  + صورت فلکی داریم به اسم شکارچی. ستاره‌هایی که در کنار هم به شکل شکارچی به نظر می‌رسند که سه‌تا ستاره کمربندش است. دیشب توی اتوبوس دیدمش. فعلا که هدفش جای دیگری‌ست اما به گمانم بالاخره روزی به زمین تیر بی‌اندازد... چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....ادامه مطلب

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....

چقدر دلنشین است رها شدن در تخت، بعد یک روز سخت....